Over dansen, vrienden en overwinning

Categorieën Challenges of Everyday Life0 opmerking

Nog helemaal overweldigd door een weekend vol liefde steun en drama (the good LARP kind), luisterde ik deze week heel veel Spotify. Bij één van mijn longtime favorites, Covenant, vertelde Spotify me dat ze om de hoek bij Baroeg Open Air zouden spelen. En voordat ik het doorhad had ik een oproep op Facebook geplaatst.

Even dramalama

In mijn tienerjaren deed ik niets liever, heerlijk uit mijn dak gaan op toffe muziek. Bijna ieder weekend wel een feestje/concert/dansavond en dan even alle zorgen van je af dansen, I loved it. Maar met de jaren ging ik steeds verder achteruit, ik merkte dat ik moeite kreeg met mijn balans bij het dansen, en dat was best confronterend. Het eindigde in dat ik al tien jaar nergens meer heen durfde, alleen maar beren. Zelf vrienden die zitplekken wisten te bemachtigen kregen een “Nee joh, ik vind dat ook lastig”. En daar zat ik vooral mezelf mee in de weg.

De kracht van positiviteit

Vorig weekend speelde ik een LARP, een spelletje over Griekse Goden en hun bestaansopties. Ik speelde Aphrodite, een voor mij superenge rol. De groep had één mindset, een fantastisch weekend maken, en met die positieve houding zag ik de mooiste dingen gebeuren. Ik overwon dat weekend een heleboel angsten, ik deed een Tangoworkshop (goed goed… ik had vooral heel veel lol met mijn danspartner), heb geschreeuwd, gehuild en gelachen. Maar dat alles in een veilige omgeving. Een groep die elkaar steunt.

En dus liep ik al de hele week met mijn hoofd in de wolken, vol positieve energie en mooie herinneringen. Het echte cloud 9 gevoel dus. En als ik in die mentale staat ben luister ik gewoon veel muziek. Muziek is sowieso mijn emotieversterker. Voel ik me rot dan helpt een potje meeblèren op Silverchair, ben ik toe aan wat summer happy vibes, dan zet ik bijvoorbeeld Netsky op, bewerk ik foto’s dan is Muse mijn go to en als ik in een chillmood ben (of wandel), dan gaan Covenant of VNV Nation op (ook fijn in de auto).

Dus afgelopen week was het een vrolijke mix van Covenant, VNV Nation, Placebo en de spotify lijst van DJ Dio, gemaakt door de speler die Dionysos speelde en het hele weekend voorzag van muziek. Ik was happy.

Covenant dichterbij dan je denk

Spotify heeft als geweldige functie dat je kunt zien waar de artiest die je op dat moment luistert speelt. En zo werd ik getipt dat Covenant drie dagen later op Baroeg Open Air zou staan. Doordat ik in zo’n fijne mindset was postte ik voor ik erover na kon denken een oproepje op Facebook.

facebookpost

Ik hoorde dat oude school/studievrienden zouden gaan en dat ik aan kon taggen, en als een happy camper zat ik te stuiteren achter de laptop. Er meldde zich nog meer mensen die er ook heen wilde. Geen moment dacht ik toen aan óf ik dit wel kon en óf ik klaar was voor de teleurstelling die het zou kunnen worden.

Dat besef kwam pas een dag later. Ik uitte mijn zorgen bij Amy, “Ik kan niet stilstaan Amy, dan val ik om”. Waarop ze bedacht dat ik dan wel op haar kon steunen. Ergens wist ik ook dat ik desnoods zittend in het gras achter de tent ook wel mee kon genieten, dus ik liet me niet zo snel tegenhouden.

Meer dan je denkt dat je kunt

Aangekomen op het terrein liepen we naar de Electro tent, waar [KRTM] stond te draaien. Daarna besloten we even een hapje te eten waarna Amy ook arriveerde en we weer naar de Electro tent terug schuifelden om Audio te zien. Wow, keigoed! Voor ik het wist stond ik mee te stampen, ik had niet gedacht dat ik het nog kon. Enige was dat ik aardig aan het wankelen was en bij stroboscoop op een bepaalde frequentie wordt dat alleen maar erger. Ik besloot om even uit de massa te gaan omdat ik echt even frisse lucht nodig had en toen Amy en ik bij de achterkant van de tent kwamen en ik een paal pakte besloot ik het toch even aan te kaarten.

Nadat we even wat te drinken gingen halen (lees: Amy ging ook voor mij halen en ik ging even zitten ergens) en we uiteindelijk de groep weer bij elkaar vonden voor VNV Nation liepen we de tent in, Amy is een pro navigator in mensenmassa’s en toen we in het midden van de tent stonden stelde ze voor om mij gewoon naar een tentpaal te loodsen voorin de tent. Ik vond dat eng, want je gaat dan dus mensen aan de kant forceren die daar al een plekje hadden gevonden. Maar Amy vond dat geen probleem en zei nog, als ze moeilijk doen, spelen we de gehandicaptenkaart. Ik vind dat een naar concept, maar was blij dat ze me zo erg steunde. Dat zetje had ik nodig.

Covenant was gaaf, zoooo gaaf, er zijn geen woorden voor hoe gaaf. Dus terwijl ik me vasthield aan een paal genoot ik zo erg, dit ging dus wél goed, en ja ik kan nog een beetje dansen. Maar ik heb vooral ontdekt dat ik prima kan genieten, met mijn beperkingen, het enige wat je nodig hebt zijn lieve mensen om je heen die met je meedenken.

xoxo Marlous

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *