De gehandicapte larper

De gehandicapte larper kun je op twee manieren lezen: de speler heeft een handicap, of het personage heeft een handicap. We kijken vandaag naar het eerste geval. De speler heeft een handicap, ik kies hierbij bewust voor het woord handicap omdat het voornamelijk gaat over spelers met een fysieke beperking.

Nu ben ik niet de eerste die hier iets over schrijft. Op NordicLarp.org schreef Shoshana Kessock een fantastisch artikel genaamd The Absence of Disabled Bodies in Larp.

Ik kan je ten zeerste aanraden haar artikel te lezen, ook als je geen handicap hebt, of misschien moet ik zeggen juist als je geen handicap hebt.

Waarom dit artikel

Toen ik begon met larp was mijn handicap nog niet eens zo zichtbaar. Toegegeven ik liep wat moeilijker, je moest niet aan mij vragen een sprintje door een bos te trekken en ik droeg orthopedisch schoeisel. Maar dat was de enige beperking.

Mijn eerste echte spelerspersonage (dus niet een NPC – Non Player Character) was een badass bountyhunter op een ruimtestation. Supertof zou je denken, ware het niet dat ik niet goed had nagedacht. Mijn personage was namelijk able-bodied (zonder handicap) en daar had ik een fout gemaakt.

Ik ging mee op een missie naar een planeet en daar werd gevochten. Goed bepantsert en vol adrenaline rende we door een bos. Er werd geschoten (NERF) en alles ging goed, tot we erachter kwamen dat we dit niet gingen winnen, of we te pakken hadden wat we moesten hebben, in ieder geval werd er een terugtrekkende beweging ingezet. Iedereen rende het bos uit, behalve ik. Ik kon immers niet rennen, was al door mijn enkel gegaan en wist wel dat ik de NPC’s hoe dan ook niet voor kon blijven. Met dit als resultaat:

Spelontwerp en handicaps

Shoshana schrijft in haar artikel over de mogelijkheid om tijdens je spelontwerp na te denken over spelers met een handicap. Te beginnen met de toegankelijkheid van je locatie. Zeker nu er meer en meer volwassen larps komen, is dit een onderwerp om over na te denken als organisator. Ik kies persoonlijk alleen larps waarvan ik weet dat ik in een echt bed kan slapen, en waar de locatie overal verwarmd is (met name in de winter).

Vervolgens kun je nadenken over of en hoe je handicaps in het spel kunt verwerken. Past het in je setting om personages met een handicap te hebben. Dit is voor sommige settings niet denkbaar, denk bijvoorbeeld aan een larp waarbij alles genezen kan worden, of welke in een post apocalyptische wereld speelt waar mensen in een rolstoel sowieso niet zouden kunnen overleven.

Als dat het geval is kun je nadenken over calls die je mogelijk moet maken om het voor gehandicapte spelers ook leuk te houden. Als we even terugdenken aan het bovenstaande voorbeeld, dan had ik de dood van mijn karakter moeten accepteren. Op dat moment was dat het laatste wat ik wilde. Er werd niet naar me omgekeken, ik was als verloren beschouwd. En dat alles doordat Marlous niet kan rennen. Gelukkig was er iemand van de orga die de call maakte dat ik gered zou worden door teleportatie. Waardoor ik in het ruimtestation lekker kon rellen dat niemand me was komen halen.

De foute oplossing

Wil je mensen met een handicap leuk mee laten spelen is dus de vraag. Of roep je heel hard “Niet ieder spelletje is voor iedereen geschikt”. Ook hier heeft Shoshana wijze woorden. Zij stelt dat als je dat argument gebruikt je uitgaat van een keuze. Een able-bodied speler kan die keuze maken, wellicht past het niet bij wat hij/zij leuk vindt, of spreekt het thema niet aan. Maar als je fysiek buitengesloten wordt omdat de locatie het niet toelaat, dan heb je op de eerste plaats geen keuze.

“Dan ga je toch ergens anders spelen”, is volgens Shoshana ook een foute gedachte. Een speler die jouw larp wil bezoeken wil niet een andere larp zoeken waar hij of zij wel kan spelen. Het is dus het makkelijkst om vanaf het begin toegankelijkheid mee te nemen in alles. Van locatie tot toegankelijkheid van je setting. Je kop in het zand steken en met loze argumenten komen siert je niet.

Communicatie is key

Als organisator van een larp is het belangrijk om open te staan voor communicatie rondom toegankelijkheid en handicaps in je setting.

Als gehandicapte speler kan ik je aanraden om vooral aan te kaarten wat jij nodig zou hebben als je op een bepaalde larp wil spelen. Vaak wordt er iets vermeld over de locatie, maar misschien heb jij echt een invalidentoilet nodig, of wil je met je rolstoel komen. Wees zo duidelijk mogelijk. Een organisator kan zich niet in jouw schoenen begeven en een voorstelling maken van wat jij precies nodig hebt.

Ik ben zelf nu op een punt gekomen dat ik moet gaan vragen of er verwarming is, of er bedden zijn, of de orga voor mij een bed onderin een stapelbed kan reserveren. Dat is even slikken, maar wel nodig om een tof weekend te hebben. Mocht een orga niet bereid zijn om mee te denken, dan ga ik niet naar die larp.

Handicap en personage

Hoe slechter het met mij gaat, hoe meer ik zal moeten gaan nadenken over mijn personages. Waar ik bij het ene personage iemand zal kunnen sommeren tot het doen van dingen die ik niet zelf meer kan, zal ik bij een andere personage met een verklaring moeten komen. Zo zou ik in een personage welke een skilled chirurg was nu iets moeten toevoegen waardoor ze dat niet meer kan. Omdat ik het niet meer kan.

Daarnaast is het fijn als ik weet dat mijn zichtbare hulpmiddelen worden genegeerd als ze in het spel geen functie hebben. Ik zou mijn braces open en bloot willen kunnen dragen, zonder dat er in het spel opmerkingen over gemaakt worden. Als daar geen bestaande oplossing voor is, dan is dat dus iets wat ik moet aankaarten bij de orga.

De perfecte toekomst

Ik heb voor de toekomst goede hoop dat er steeds vaker nagedacht wordt over spelers met een handicap en toegankelijkheid van larps. Al is het maar omdat het iets is waar ik me zelf actief voor ga inzetten.

Je kunt zeer binnenkort meer lezen over de invulling van personages met een handicap. Want ook daar is veel over te vertellen!